I did it!

Wel, helemaal ben ik er nog niet, maar de eerste stappen zijn gezet. Maandagavond ben ik een stukje gaan lopen en dat weten mijn spieren mij vandaag te verwijten.

Verder eet ik al drie dagen heel gezond, met fruit, slaatjes, weinig vet en koolhydraten. ’s Ochtends één kop koffie, want teveel kan de vruchtbaarheid schaden en als ik me laat gaan, ben ik de grootste koffieleut van de afdeling… met tot wel 6 straffe kopjes per dag.

Naast dat ene kopje koffie drink ik enkel nog water en veelal groene thee, met af en toe de occassionele Cola Zero. Ook alcohol ga ik nu enkele weken links laten liggen, want daar zit je al snel over de grens van wat de wetenschap als gezond ervaart als je een kinderwens hebt.

In theorie ben ik geen roker, al heb ik de voorbije vrijdagavond gezondigd, onder het mom “Ik heb mijn maandstonden, ik doe dus niemand kwaad”. Daarbuiten echter – op mijn erewoord! – geen stinkstokken meer.

En om dit lijstje in schoonheid te eindigen: nu toch al ruim twee jaar geleden ben ik gestopt met antidepressiva te nemen, ook weer voor het ultieme goede doel.

In mijn ogen lever ik dus zeker wel de nodige inspanningen. Helaas.

Een jaar of zo geleden, toen ik het ziekenhuis verliet na een weer zeer ellendige meting waaruit bleek dat er teveel follikels waren om aan de slag te gaan, zag ik een jong koppeltje op de bank met hun pasgeboren baby op de arm.

En beiden een sigaret in de hand.

Ik begrijp dat niemand perfect is en dat oordelen gemakkelijk is, en toch…

Het is wraakroepend.

Maanden geleden verscheen er een artikel in de media rond een nieuwe methode om onvruchtbaarheid tegen te gaan. Erg dom van mij, maar ik ben de reacties op het artikel gaan lezen. Wat bleek?
“De wereld is toch al overbevolkt, we moeten onvruchtbaarheid niet behandelen!”
“Genoeg ongelukkige kindjes op deze aardkloot die geadopteerd kunnen worden.”
“Als je onvruchtbaar bent, is er misschien een goede reden voor dat je je niet kan voortplanten.”
…en nog veel meer van dat fraais.

Goh, daar ga ik weer. Van iets positiefs iets negatiefs maken. Dat is zeker niet bewust bedoeld. Dat is mijn wanhoop die tot uiting komt, want een onvervulde kinderwens is best wel een zware last om te dragen.

Ik blijf de inspanningen leveren tot ik mijn doel bereikt heb. En daarna ook, want onze kindjes moeten gezonde gewoontes kweken. Als het zover is, als ik ze in mijn armen kan houden, dan zijn al die inspanningen het dubbel en dik waard.

Morgen weer een stukje lopen, dat brengt me een stapje dichter.